onderbetaalde elite

Issues, die hebben we genoeg in de reclame. Eerst was er geen gekleurd medemens of homo te vinden in een commercial, nu buitelen de gemengde gaykoppels over elkaar heen. Alleen de Albert Heijn volhardt met haar all-white-happy-go-lucky family. Hoewel, Kruidvat is ook lelieblank gecast, maar die hebben dan weer een alleenstaande moeder, en da’s ook wat waard. Helemaal wit mag blijkbaar wel, maar dan wel graag een broertje in een rolstoel of een zusje met het syndroom van Down. Lekker inclusief, toch?

​

Evenredige vertegenwoordiging

Maar het is allemaal nog wel wat gekunsteld. We weten ons er blijkbaar nog niet zo goed raad mee in de reclame, maar we kunnen de roep om diversiteit van buitenaf niet weerstaan. Dan krijg je dit: een vertekende weergave van de maatschappij in het reclameblok. Alleen uit het zich deze keer in de oververtegenwoordiging van minderheden. De pendule slaat dan weer de ene, dan weer de andere kant op, en zal uiteindelijk in het midden uitkomen. Ik kan niet wachten.

​

Daarentegen wil het op de bureaus zelf nog niet zo vlotten met die evenredige vertegenwoordiging van de verschillende groepen in de maatschappij. Mensen van kleur, rolstoelers, 50plussers, ze blijven even obscuur als ze altijd al waren. En hoe kan het ook anders: welk groot bureau kunnen we nou noemen dat serieus bezig is met diverser worden? Ja, een hand vol kleinere bureaus is al jaren goed bezig, maar waar blijft de grote rest?

​

Hoge drempel

Of dat nog niet problematisch genoeg is, krijgen we er nu een nieuwe groep bij die ondervertegenwoordigd dreigt te raken binnen de bureaus: de minder kapitaal krachtige starter. Ik zal dat toelichten.

Stel: je hebt je studie afgerond en je wilt graag bij een reclamebureau werken. Je start onderaan de ladder, je salaris beweegt zich rond de € 2.250 bruto per maand. Daar houd je in het gunstigste geval zo’n € 2.100 netto per maand aan over. Twee zaken zijn nu belangrijk: dat de lonen de inflatie niet bijhouden, en dat de huurprijzen voor woningen in de grote steden explosief zijn gestegen. En laat daar nou net de bulk van de bureaus gevestigd zijn. Daar sta je dan... Als je iets wilt huren in Amsterdam, ben je in het gunstigste geval toch zeker € 1.000 aan kale huur kwijt. Dan kom je volgens de cijfers die het NIBUD geeft met dit salaris iedere maand zo’n €1.200 tekort. Hier gaat dus iets mis.

​

Subsidie

Wat ik nu zie, is dat de nieuwkomers die door hun ouders worden gespekt dit financieel kunnen volhouden. Zonder die steun is het immers niet op te brengen. Passen we niet op, hebben we dus zomaar een heel a-typische instroom van nieuwe mensen in de reclame. Allemaal nakomelingen van de bovenste procentlagen van onze bevolking. Een financiële elite. Hoor je daar niet bij, dan zal je je heil moeten zoeken bij beter betalende bedrijven. En die zijn er genoeg. Maar dit is niet bepaald bevorderlijk voor de evenredige maatschappelijke vertegenwoordiging die ook binnen de bureaus zo nodig is.

Misschien is het ook voor de bureaus tijd om het minimumloon op te trekken zodat iedereen een kans maakt om in de reclame te werken.